یرواند آبراهامیان، در کتاب تاریخ ایران مدرن، در ارزیابی ریشه‌ای تاریخ معاصر ایران مدرن، افزون بر بررسی جامع سده بیستم، موضوعاتی نظیر اکتشاف نفت، دخالت‌های خارجی، نقش دودمان پهلوی و همچنین انقلاب 1357 و تولد جمهوری اسلامی رامورد واکاوی دوباره قرار داده است. متن انگلیسی این کتاب را انتشارات دانشگاه کمبریج منتشر کرده است.
ایران در این بین تجربیات دیگری را نیز از سر گذارانده است که از جمله می‌بایست به جنگ خانمان سوز عراق علیه ایران، دگرگونی‌های جامعه در سه دهه اخیر و از همه تازه‌تر، توسعه وگسترش دولت و مبارزه برای قدرت درمیان نخبگان قدیمی، روشنفکران و طبقه متوسط تجاری اشاره کرد.
نویسنده که یکی از ممتازترین تاریخ‌نویسان ایران کنونی به شمار می‌رود، در این اثر همزمان با بررسی فراز و نشیب‌های سیاست‌های بین‌المللی و منطقه‌ای کشور، با چیرگی هر چه تمام‌تر مردم ایران را درکانون توجه‌اش قرارداده است. مردمی که طی یک سده تحمل جنگ و انقلاب همچنان به بقای خود ادامه داده‌اند. این کتاب در واقع به این مردم و نیز انعطاف‌پذیری آنان همزمان با ظهور این کشور به مثابه یکی از توانمندترین قدرت‌های خاورمیانه، تقدیم شده است.
آبراهامیان معتقد است كه تاریخ‌نویسی حول مضمون‌ها را در تقابل با تاریخ كشورها نمی‌گذارد و تاریخ یك كشور را خود به خود شیءسازی و مدح‌گویی در مورد آن نمی‌داند. درست است كه برخی تاریخ‌نویسان ـ فون رنكه ـ تاریخ كشوری را جهت مدح گویی‌اش قلم زده‌اند ولی من كتابم را به بررسی ایران محدود كردم، چرا كه یك كشور را واحد مناسب‌تری برای تحقیق دیدم. تعمیم نتیجه‌گیری‌های تاریخی به چند كشور، با خطر كلی‌گویی همراه است و موضوع مورد مطالعه را حقیر جلوه می‌دهد.
ایران در این بین تجربیات دیگری را نیز از سر گذارانده است که از جمله می‌بایست به جنگ خانمان سوز عراق علیه ایران، دگرگونی‌های جامعه در سه دهه اخیر و از همه تازه‌تر، توسعه وگسترش دولت و مبارزه برای قدرت درمیان نخبگان قدیمی، روشنفکران و طبقه متوسط تجاری اشاره کرد.
نویسنده که یکی از ممتازترین تاریخ‌نویسان ایران کنونی به شمار می‌رود، در این اثر همزمان با بررسی فراز و نشیب‌های سیاست‌های بین‌المللی و منطقه‌ای کشور، با چیرگی هر چه تمام‌تر مردم ایران را درکانون توجه‌اش قرارداده است. مردمی که طی یک سده تحمل جنگ و انقلاب همچنان به بقای خود ادامه داده‌اند. این کتاب در واقع به این مردم و نیز انعطاف‌پذیری آنان همزمان با ظهور این کشور به مثابه یکی از توانمندترین قدرت‌های خاورمیانه، تقدیم شده است.
آبراهامیان معتقد است كه تاریخ‌نویسی حول مضمون‌ها را در تقابل با تاریخ كشورها نمی‌گذارد و تاریخ یك كشور را خود به خود شیءسازی و مدح‌گویی در مورد آن نمی‌داند. درست است كه برخی تاریخ‌نویسان ـ فون رنكه ـ تاریخ كشوری را جهت مدح گویی‌اش قلم زده‌اند ولی من كتابم را به بررسی ایران محدود كردم، چرا كه یك كشور را واحد مناسب‌تری برای تحقیق دیدم. تعمیم نتیجه‌گیری‌های تاریخی به چند كشور، با خطر كلی‌گویی همراه است و موضوع مورد مطالعه را حقیر جلوه می‌دهد.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر